Romuald Tesarowicz

---

Wykształcenie i nagrody w konkursach wokalnych

Romuald Tesarowicz jest utalentowanym artystą, który rozpoczął swoją muzyczną podróż jako absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Zielonej Górze. Podczas nauki mieliśmy przyjemność poznać jego niezwykły talent do śpiewu, który rozwijał pod okiem Lidii Gawrylarz. Warto również dodać, że zdobył dyplom jako kontrabasista, co wzbogaca jego artystyczne umiejętności.

Romuald Tesarowicz osiągnął wiele sukcesów, zdobywając liczne nagrody w prestiżowych konkursach wokalnych. Jego osiągnięcia obejmują:

• 1981: II nagroda na Ogólnopolskim Konkursie Wokalistyki Operowej im. Adama Didura,
• 1981: Złoty Medal i Nagroda Roncorogniego na konkursie wokalnym Voci Verdiane w Busseto,
• 1982: Grand Prix i nagrodę publiczności XXI Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju,
• 1982: II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Francisco Viñasa w Barcelonie.

Warto wspomnieć o jego doświadczeniu jako solisty Centralnego Zespołu Wojska Polskiego w Warszawie, gdzie występował w latach 1972–1980. Obecnie zespół ten znany jest jako Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego, co wskazuje na znaczenie, jakie miał on dla polskiej kultury muzycznej.

Kariera operowa

Romuald Tesarowicz zadebiutował na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu w marcu 1981 roku, odgrywając postać Skołuby w operze „Straszny dwór” S. Moniuszki. Przez kilka lat, od 1980 do 1983, był solistą tej opery, występując w wielu ważnych rolach, takich jak Ferrando w „Trubadurze” G. Verdiego czy Arcykapłan w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta. Jego kunszt objawił się również w postaci Hrabiego Rudolfa w „Lunatyczce” V. Belliniego oraz Archiereiosa w „Królu Rogerze” K. Szymanowskiego.

W lat 1983-1991 Romuald Tesarowicz związany był z Teatrem Wielkim w Łodzi, gdzie wcielił się w wielkie postacie operowe, takie jak Mefistofeles w operze A. Boito, czy Kardynał de Brogni w „Żydówce” J. Halev’ego. Wśród jego niezapomnianych ról znajdują się także Gremina w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego oraz Król Filip w „Don Carlosie” G. Verdiego.

Tesarowicz miał również zaszczyt występować w Teatrze Wielkim w Poznaniu, gdzie zaprezentował m.in. Zarastrę w „Czarodziejskim flecie” i Angelottiego w „Tosce”. Jego talent pozwolił mu również na odegranie tytułowej roli Borysa Godunowa w dziele M. Musorgskiego w reżyserii M. Weissa-Grzesińskiego.

Po raz pierwszy na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej wystąpił jako Stolnik w „Halce” S. Moniuszki, a jego repertuar obejmował m.in. Mefista w „Fauście” C. Gounoda czy Komandora w „Don Giovannim”. Uczestniczył w nagraniu „Strasznego dworu” S. Moniuszki pod dyrekcją Jacka Kapszyka, które ukazało się dzięki wytwórni EMI Classics.

Artysta bardzo często koncertował za granicą. W 1986 roku swoim występem uświetnił otwarcie Teatro Vittorio Emmanuele w Messynie, grając Gremina w „Eugeniuszu Onieginie”. Jego występy miały również miejsce w Operze Rzymskiej, gdzie prezentował Malutę Skuratowa w „Carskiej narzeczonej” N. Rimskiego-Korsakowa oraz Sałtana w „Bajkach o carze Sałtanie” tego samego kompozytora.

Od 1989 roku Tesarowicz był również związany z paryską Opéra-Bastille, gdzie brawurowo odgrywał role takie jak Papież w „Benvenuto Cellinim” H. Berlioza czy Zachariasz w „Nabuccu” G. Verdiego. W 1992 roku wziął udział w zarejestrowanym spektaklu „Lady Makbet mceńskiego powiatu” D. Szostakowicza, który został wyprodukowany przez Deutsche Grammophon.

Na scenie paryskiej artysta kreował także wiele ról w operach takich jak „Madame Butterfly” i „Tosca” G. Pucciniego. W 1990 roku uczestniczył w koncertowym wykonaniu „Wesela” I. Strawińskiego w Paryżu, a także wykonywał znakomite partie w wielu dziełach K. Pendereckiego, takich jak „Te Deum”, „Polskie Requiem” i „Siedem bram Jerozolimy”.

Jego kariery międzynarodowe zaprowadziły go do różnych krajów, od Stuttgartu po Montrealu, gdzie występując, prezentował nie tylko repertuar operowy, ale również oratoryjno-kantatowy. W 1998 roku na Festiwalu Casalsa w Portoryko śpiewał partię Zachariasza w „Nabuccu”, a rok później Króla Filipa w „Don Carlosie”. Dodatkowo, Romuald Tesarowicz na stałe wpisał się w historię kina, biorąc udział w filmie „Borys Godunow” w reżyserii Andrzeja Żuławskiego.

W trakcie swojej bogatej kariery artysta miał przyjemność prezentować dzieła wielu kompozytorów, zarówno klasowych, jak i współczesnych, w tym wielkich mistrzów, jak J.S. Bach, G.F. Händel czy J. Haydn. Jego bogaty repertuar oraz umiejętności przyniosły mu uznanie i szacunek w świecie operowym.

Dyskografia

W dorobku artystycznym Romualda Tesarowicza znajduje się szeroka gama nagrań operowych, które pokazują jego niezwykłe umiejętności wokalne i dyrygenckie. Oto przegląd najważniejszych oper, w których brał udział:

• Stanisław Moniuszko, Straszny dwór; w wykonaniu Adama Kruszewskiego, Iwony Hossy, Anny Lubańskiej, Krzysztofa Szmyta, Dariusza Stachury, Piotra Nowackiego, Stefanii Toczyskiej, Zbigniewa Maciasa, Agnieszki Zwierko oraz Jacka Parola, pod batutą Jacka Kaspszyka z Orkiestrą Teatru Wielkiego w Warszawie, wydane przez EMI Classics.
• Modest Musorgski, Borys Godunow; z Ruggero Raimondim, Kennethem Riegelem, Wiaczesławem Połosowem, Paulem Plischką oraz wieloma innymi artystami, pod dyrekcją Mstisława Rostropowicza; film wyreżyserowany przez Andrzeja Żuławskiego, wydanie Erato 2292-45418-2 z 1991 roku (3 CD, Album + Box).
• Dmitrij Szostakowicz, Lady Makbet mceńskiego powiatu; w wykonaniu Marii Ewing, Aage’a Hauglanda, Sergeia Larina oraz innych uznanych artystów, z Orchestre de l’Opera Bastille, dyrygował Myung-Whun Chung; Deutsche Grammophon, 1993, B003PN5U5E.
• Dmitrij Szostakowicz, Rajok; z Nicola Ghiuselevem, Nikitą Storojevem, Arcadiem Volodosem, pod dyrekcją Mstisława Rostropowicza, Ensemble Vocale Audite Nova; Erato ECD 75571, 1989.
• Siergiej Prokofjew, Wojna i pokój; w wykonaniu Galiny Wiszniewskiej, Catherine Ciesinski, Nicolai Gedda, oraz innych artystów; pod batutą Mstisława Rostropowicza z Orchestre National de France, wydanie Erato.
• Gioachino Rossini, Cyrulik sewilski; z Leo Nuccim, Williamem Matteuzim, Francescą Franci oraz innymi, dyrygencja Gabriele Ferro, film RAI; wydanie VHS: Polyphon.
• Gioachino Rossini, Semiramida; w wykonaniu Cheryl Studer, Jennifer Larmore, Samuela Rameya i innych, dyrygencja Ion Marin, Deutsche Grammophon, 1992.
• Karol Szymanowski, Król Roger; z Wojciechem Drabowiczem, Piotrem Beczałą, Olgą Pasiecznik i innymi; Orkiestra TW-ON, dyrygował Jacek Kaspszyk, Accord/Opera Narodowa, ACD 131-2, 2004 r.
• Giuseppe Verdi, Luiza Miller; z June Anderson oraz innymi artystami pod dyrekcją Maurizio Areny, Opera National de Lyon, wydanie Kultur, 1988 r. (DVD).
• Giuseppe Verdi, Nabucco; z Ghena Dimitrovą, Livią Budai, Alainem Fondarym, dyrygencja Thomas Fulton, Orange Festival, 1989 (DVD).

Poniżej znajdują się wybrane dzieła oratoryjne:

• Wojciech Kilar, Missa pro pace; z Izabelą Kłosińską, Jadwigą Rappé, Charlesem Danielsem i innymi, z Orkiestrą Symfoniczną i Chórem Filharmonii Narodowej w Warszawie, dyrygował Kazimierz Kord; CD Accord ACD 079-2 (2001).
• Wolfgang Amadeus Mozart, Requiem; w uroczystej Mszy św. dedykowanej Janowi Pawłowi II, z Iwoną Hossą, Urszulą Kryger, Adamem Zdunikowskim, ds. Tadeusza Wojciechowskiego; DUX 9555 (DVD), wydanie przed 2006 r.
• Krzysztof Penderecki, Pasja według św. Łukasza; w towarzystwie Izabeli Kłosińskiej, Romualda Tesarowicza, oraz zespołu Warszawskiego Chóru Chłopięcego, dyrygencja A. Wit, Naxos 8.557149 (2003).
• Krzysztof Penderecki, Siedem bram Jerozolimy; z udziałem znakomitych solistów i pod dyrekcją Kazimierza Korda; CD Accord ACD 036-2, 2000.
• Krzysztof Penderecki, Siedem bram Jerozolimy; z Bożeną Harasimowicz-Haas, Izabelą Kłosińską i innymi, pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego; Arthaus Musik 100 008 Naxos, 2000 (DVD).

Artysta nagrał także wiele recitalów:

• Romuald Tesarowicz – album arii operowych; Sinfonia Varsovia, dyrygował Jerzy Katlewicz, Filippo Zigante; CDaperto 86405, 1990 r.
• Ten zegar stary…; Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Zielonogórskiej, dyrygencja Cz. Grabowski, DUX 0624, 2007.

---

Oceń: Romuald Tesarowicz

---