Jacek Uglik

---

Życiorys

Jacek Uglik jest absolwentemUniwersytetu Zielonogórskiego, gdzie studiował filozofię. Po ukończeniu studiów podjął działalność naukową, a w 2006 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w tej samej dziedzinie. W 2016 roku otrzymał naUniwersytecie Wrocławskim stopień doktora habilitowanego w obszarze filozofii, ze szczególnym uwzględnieniem filozofii społecznej.

Specjalizuje się w badaniach dotyczących filozofii rosyjskiej oraz niemieckiej z XIX wieku. W latach 2004–2020 był redaktorem internetowego serwisu poświęconego filozofii rosyjskiej, który został utworzony na Uniwersytecie Zielonogórskim.

Obecnie pełni funkcję profesora w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego, a od 2017 roku sprawuje także stanowisko dyrektora tej instytucji. W 2003 roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie im. Andrzeja Wanata, organizowanym przez miesięcznik Teatr, co podkreśla jego przynależność do czołowych myślicieli współczesnych.

W latach 1996–2005 był wydawcą artzine’a „Blasfemia”, którego zadaniem było promowanie nowatorskich idei w sztuce i kulturze. Jacek Uglik współpracował oraz nadal współpracuje z wieloma pismami kulturalnymi, w których publikuje eseje, szkice oraz recenzje dotyczące literatury, filmu i dramatu współczesnego. Ponadto, jego artykuły o tematyce speedway’owej ukazują się w takich czasopismach jak łódzki „Obywatel”, białostocka „Kultura”, rzeszowska „Fraza”, portal „Panorama Kultur”, a także wrocławskie „Słowo Sportowe”.

Publikacje

Książki

W dorobku literackim Jacka Uglika można znaleźć ciekawe pozycje. W 2005 roku opublikował książkę „Jeszcze nie całkiem umarły”, która zyskała uznanie czytelników, a jej ISBN to 83-917072-9-6.

Kolejną istotną publikacją jest „Michała Bakunina filozofia negacji”, wydana przez Aletheia w Warszawie w roku 2007, z numerem ISBN 978-83-61182-08-5.

Nie można pominąć pracy „Dostojewski, czyli rzecz o dramacie człowieka”, która ukazała się w 2014 roku nakładem IFiS PAN.

Na przestrzeni lat Jacek Uglik poruszał różnorodne tematy w swoich książkach, takich jak „Aleksandra Hercena dyskurs o człowieku, czyli projekt rosyjskiej filozofii otwartej” oraz „Trzeba by jakoś umrzeć”, które ukazały się odpowiednio w 2016 i 2017 roku.

Wybrane wiersze

Wielkie uznanie zdobyły także wiersze autora. W 2002 roku w „Akant” opublikował utwór „Kawałek na trąbkę i fortepian”; kolejny z jego wierszy, „wyjechałem; pieści brzeg filiżanki”, znalazł się w numerze 3 tej samej gazety w 2003 roku.

Różnorodność tematów obecnych w jego twórczości odzwierciedlają takie wiersze jak „Nakarmić kruki”, które opublikowane zostały w „Autografie” w 2002 roku.

Uglik potrafił również ująć emocje w słowach, co ilustruje utwór „a noc szła; twoje uda czerwone” z 2007 roku w „Portrecie”. Jego wiersze zwykle łączą głębię refleksji z przekazem artystycznym.

Wybrane artykuły

Uglik jest także autorem wielu artykułów, w tym „Bałkański blues. Szkic o Dejanie Dukovskim”, który pojawił się w „Obywatelu” w 2003 roku. Kolejnym interesującym tekstem jest „Charles Bukowski. Dajcie mi jeszcze kielicha!”, opublikowany w „Czasie Kultury” w tym samym roku.

W 2005 roku ukazał się artykuł „Człowiek zbuntowany. Bakunina i Stirnera zmagania z wolnością” w „Colloquia Communia”, który przyciągnął uwagę krytyków literackich. Jacek Uglik nie boi się podejmować trudnych tematów, czego dowodzi jego praca „Dostojewski – pokora i poniżenie”.

O książkach Jacka Uglika

Krytycy literaccy z zainteresowaniem analizują dzieła Uglika. Czesław Markiewicz w artykule „Niezmiennie przeciw” (Puls 2005, nr 12) zwraca uwagę na oryginalność jego pisania. Paweł Gołoburda również pochyla się nad książką „Jeszcze nie całkiem umarły”, podnosząc jej walory artystyczne w „Lampie” w 2005 roku.

Również Agata Wąsacz w „Akancie” (2006, nr 11) podkreśla wartość intelektualną prac Uglika, mówiąc o rozbiciu i rozkładzie w jego twórczości. Łukasz Badula i Jacek Stramik, który także w 2006 roku pisze o tej samej książce w „Pro Arte”, zauważają jej znaczenie w kontekście polskiej literatury.

---

Oceń: Jacek Uglik

---