Łężyca (Zielona Góra)

---

Historia

Łężyca to wieś o średniowiecznych korzeniach, której historia sięga XIV wieku, kiedy to stała się częścią majątku rodu von Lesslau. Po raz pierwszy miejscowość została odnotowana około 1300 roku pod nazwą Lanzitz. W 1422 roku część jej terytorium weszła w posiadanie Zielonej Góry na podstawie decyzji książęcej.

W gronie mieszkańców Łężycy do XVIII wieku dominowała ludność polska, która przez długie stulecia zajmowała się uprawą wina. Pod koniec XVIII wieku, w około 1790 roku, wieś posiadała różne gospodarstwa, w tym folwark i młyn wodny, w których mieszkało wówczas 431 osób w 81 gospodarstwach.

Przed wybuchem II wojny światowej w Łężycy nie istniał żaden kościół, a mieszkańcy praktykowali swoją wiarę w świątyniach znajdujących się w pobliskich miejscowościach. Katolicy byli związani z parafią św. Jadwigi w Zielonej Górze, podczas gdy protestanci korzystali z usług kościoła polskiego znajdującego się na placu Słowiańskim.

W sierpniu 1945 roku Łężyca stała się nowym domem dla kilkudziesięciu polskich rodzin, które zostały przesiedlone z Gniłowod w województwie tarnopolskim. W latach 80. XX wieku, dzięki inicjatywie ks. dr Henryka Nowika, proboszcza parafii w Czerwieńsku, rozpoczęto budowę kościoła filialnego pod wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej. W 2009 roku, poniżej świątyni, został wzniesiony Pomnik Ofiar Ludobójstwa na Kresach Wschodnich, którego budowa miała na celu upamiętnienie ofiar dokonanych przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów oraz Ukraińską Powstańczą Armię. Każdego roku na pomniku są umieszczane kolejne tablice pamiątkowe, które świadczą o tragicznych wydarzeniach z przeszłości.

Zabytki

W rejestrze zabytków województwa znajdują się różnorodne obiekty, które przyciągają uwagę swoją historią i architekturą. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich, które z pewnością zasługują na uwagę.

• Kaplica cmentarna z dzwonnicą, zbudowana w 1727 roku, zlokalizowana na cmentarzu powstałym przypuszczalnie w XVIII wieku. Obiekt ten zaprojektowano w formie prostokąta, a jego elewacja została pokryta szalunkiem. Do korpusu kaplicy przylega czworoboczna wieża, której górna część została uformowana w osiem boków. Dachu pokryto gontem; korpus wieńczy dwuspadowy dach, a wieżę – namiotowy. Ta miejsce sakralne pozostaje czynne do dzisiaj, a dźwięk dzwonu odlany w XIX wieku brzmi w nim nadal.
• Budynki oznaczone numerami 4, 83 oraz 85 pochodzące z 1868 roku, charakteryzujące się konstrukcją szachulcową, mają swoje korzenie w XVIII/XIX wieku.
• Domy oznaczone numerami 56 i 75, datowane na połowę XIX wieku, również wpisują się w bogatą historię architektoniczną Łężycy.

---

Oceń: Łężyca (Zielona Góra)

---