Lech Zborowski

---

Życiorys

W latach siedemdziesiątych Lech Zborowski był uczniem ZSZ poligraficznej oraz pracownikiem Gdańskich Zakładów Graficznych. Poza tym pracował w Spółdzielni Inwalidów im. Obrońców Helu w Gdańsku, a następnie w Przedsiębiorstwie „Malmor” z siedzibą w Stoczni Gdyńskiej i Stoczni Północnej.

Od 1979 roku angażował się w działalność Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, biorąc udział w spotkaniach samokształceniowych. Jako drukarz był kolporterem ulotek oraz wydawnictw niezależnych, a także oświadczeń WZZW. Uczestniczył w obchodach rocznicy Grudnia ’70 oraz Konstytucji 3 Maja, a także wspierał robotników, takich jak Anna Walentynowicz, Lech Wałęsa i Marek Kozłowski, organizując protesty oraz ulotkowe kampanie.

Aktywnie brał udział w akcjach ulotkowych w Gdańsku i Słupsku, nawołujących do bojkotu wyborów. Jako kurier przewoził niezależną literaturę z Warszawy do Gdańska, która była następnie dystrybuowana wśród współpracowników WZZW w różnych zakładach. W dniu wielkiego strajku przywiózł ostatnią partię niezależnych publikacji na zaledwie trzy dni przed jego rozpoczęciem.

Lech Zborowski aktywnie uczestniczył w przygotowaniach do strajku sierpniowego 1980 roku. 14 sierpnia rozdawał ulotki w wagonach Szybkiej Kolei Miejskiej, apelując do stoczniowców, by zainicjować strajk w obronie Anny Walentynowicz. Od 14 do 31 sierpnia 1980 brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej, gdzie współorganizował wiele działań oraz pracował w drukarni MKZ Solidarność.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, Zborowski nadal angażował się w działalność strajkową w Stoczni Gdańskiej. W chwili pacyfikacji, wspólnie z Anną Sosnowską i Wojciechem Bubellą, wyniósł ze stoczni cenny sprzęt poligraficzny. W latach 1982–1983 współpracował w podziemiu z RKK jako drukarz oświadczeń.

Od 1985 roku mieszka w okolicach Bostonu w stanie Massachusetts, a jego krytyka skierowana jest zarówno przeciwko pierwszemu przewodniczącemu Solidarności, Lechowi Wałęsie, jak i porozumieniu „okrągłego stołu”.

---

Oceń: Lech Zborowski

---